بار مرده دیوار پرده‌ای چگونه به سازه منتقل می‌شود؟

بار مرده یک دیوار پرده‌ای - که وزن ثابت و کل اجزای آن مانند قاب آلومینیومی، شیشه و پنل‌های اسپندرل است - از طریق مجموعه‌ای از لنگرهای با دقت مهندسی شده به سازه اصلی ساختمان منتقل می‌شود. دیوار پرده‌ای یک نمای غیرباربر است، به این معنی که هیچ بخشی از بارهای کف یا سقف ساختمان را تحمل نمی‌کند؛ بلکه فقط وزن خود را تحمل می‌کند. این وزن باید به طور ایمن به قاب اصلی ساختمان که شامل ستون‌ها و دال‌های کف است، منتقل شود. این انتقال بار در نقاط اتصال خاصی در هر طبقه رخ می‌دهد. معمولاً براکت‌های لنگر آلومینیومی یا فولادی در طول ساخت و ساز در دال‌های بتنی کف یا تیرهای اسپندرل تعبیه یا به آنها متصل می‌شوند. سپس جرزهای آلومینیومی عمودی سیستم دیوار پرده‌ای به این لنگرها متصل می‌شوند. لنگرها طوری طراحی شده‌اند که وزن کامل بخش‌های دیوار پرده‌ای زیر خود را تحمل کنند و این بار گرانشی را مستقیماً به سازه کف منتقل کنند. برای یک ساختمان چند طبقه، این بدان معناست که بخش دیوار پرده‌ای برای هر طبقه (یا هر دو طبقه) توسط دال کفی که به آن متصل شده است، پشتیبانی می‌شود. این مهارها نه تنها برای بارهای مرده عمودی طراحی شده‌اند، بلکه باید بارهای جانبی ناشی از باد و نیروهای لرزه‌ای را نیز تحمل کنند. مهندسی این اتصالات بسیار مهم است؛ آنها باید به اندازه کافی قوی باشند تا وزن را تحمل کرده و در برابر نیروهای جانبی مقاومت کنند، در عین حال به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشند تا امکان حرکت ساختمان و انبساط حرارتی را فراهم کنند و اطمینان حاصل شود که کل سیستم نما به طور ایمن توسط اسکلت ساختمان پشتیبانی می‌شود.